Al vrij snel na het vertrek komen we in de bossen en in het natuurgebied De Gagel terecht, een prachtig gebied met veel afwisseling. Sinds de sluiting van de koolmijnen ondergaat dit gebied een metamorfose van pijnbomen naar gemengd bos.

In de Gooreersels heeft de Gagel een stukje restheide, het Feynends heike, in beheer. Er wordt erg veel moeite gedaan om er een stiltegebied van te maken. Na een uitgebreide rondgang door dit gebied komen we bij de eerste controlepost in de kantine van de Europese school. Van daaruit maken we een lus door de omringende bossen en de chique wijk met grote villa's.

We betreden dan de bossen richting Geel. Al snel passeren we Sas 7. Aan de overkant van het kanaal komen we in een meer landelijk gebied terecht. Na het oversteken van de kasseiweg Retie - Geel, arriveren we bij het Prinsenpark, een toeristische trekpleister, met vele pittoreske bruggetjes en paviljoentjes, en een Kempens huisje temidden van heide en witte berken.
De weiden aan de rand van het domein zorgen voor enkele mooie vergezichten.
Daarna belanden we op een weelderige dreef doorheen een beschermd natuurgebied vlak langs het kanaal. Hier zijn duidelijk de vogels thuis: om de 10 meter hangen er vogelhuisjes in de bomen en aan spechtenholten is er ook geen gebrek.

Via een smal wegeltje tussen weiden en bossen zien we plots een kudde Schotse hooglanders.
Het zijn vriendelijke, wat schuwe dieren die zeer geschikt zijn om te worden ingezet als "beheerders van natuurgebieden". Ze eten werkelijk alles, van eikentak tot distel, en grazen het verstikkende gras weg. Zo ontstaan open plekken waardoor de heide en andere planten weer ruimte krijgen om te groeien. Door die grotere variatie in planten wordt ook de variatie in dieren groter. Zo treft men er meer vogelsoorten, kikkers en hagedissen aan.

Na nog een stuk bos bereiken we Sas 6. We steken weer het kanaal over en stappen weldra weer door het bosrijke gebied van Mol. Langs een lang smal pad tussen weiden met jonge paarden door bereiken we de derde controlepost.

Nog even moeten de 30-km-stappers een extra lus maken om een maïsveld heen. Het uitzicht is ook hier de moeite waard. Na nog een fikse stapbeurt langs mooie huizen en boerderijtjes, bereiken we de eindpost waar de heerlijke smoutebollen op ons staan te wachten.

Hier ontdekken we dat maar liefst 3.436 wandelaars voor deze tocht hadden gekozen.

Deze wandeling kon ons zeker bekoren en graag wensen wij de organisatie dan ook proficiat; "chapeau" aan alle vrijwilligers voor de goede verzorging op de rustposten en de eindpost.